گفتمان سیاسی اجتماعی
*****
Paltalk à View all à All Languagesà Iran
Iran Goftemaan Siasi Ejtemaaee
******************
*****
Paltalk à View all à All Languagesà Iran
Iran Goftemaan Siasi Ejtemaaee
******************
**********
**********
شنبه 15 مهر 1396: 7 اکتبر 2017
«پایان یک دوره و آغاز دوره ای جدید در کردستان عراق : واکنش ها و راه کارها»
*******
رنگهای پاییز
از وقتی خودم را دریافتم و تفاوت لحظه‌ها و زمان را فراگرفتم، فصل‌ها و رنگ‌هایش برایم جالب شد و نمی‌دانم چرا پاییز را بیش از دیگر فصل‌ها دوست می‌داشتم و آنگاه که جسارت سخن گفتن یافتم، از هم نسل‌های خویش می‌پرسیدم کدام فصل را بیشتر دوست می‌دارید؟ مثل یک پژوهش میدانی بود، ولی به یک بازی بیشتر شباهت داشت، شاید از پشت میله‌ها پاییز زیباتر است و ترکیب رنگهای پاییزی با زنگ‌های آهن‌های فرسوده‌ی موازی، تضادی زیبا می‌‌آفریند!به هر روی، نتیجه‌ی پژوهش نشان می‌داد که نزدیک به صد در صد، بیان می‌کردند که پاییز بهتر از دیگر فصل‌هاست! من هرگز شگفت‌زده نشدم، فقط برایم جالب‌تر شد و در هزار توی شیارهای مغزم، در پی علت و یا علت‌ها می‌گشتم و در کوچه پس کوچه‌های کودکی، این سوی و آن سو می‌دویدم و در زنگ تفریح مدرسه، دفترهای چهل برگ و شصت برگ را ورق می‌زدم و درمی‌یافتم که مشق و مداد، چه همبستگی‌هایی باهم داشتند و گم شدن مدادتراش و پاک‌کن، مثل معمایی بود که جامعه را آرام آرام می‌شناختم؛ آموزگاران خستگی ناپذیر، نخستین خدایگان بودند که دانش را برایم معنا می‌کردند.جدایی برگ‌ها از خانواده‌ی خویش غم‌انگیز بود! درختان، شاخه خم می‌کردند تا برگ‌ریزان خویش را نظاره‌گر باشند و ناله‌های برگ‌های پاییزی زیر پای رهگذران، ترنمی به فضای مه‌آلود می‌بخشید؛ اما آغاز دوستی‌ها در مدرسه، پیام‌آور خانواده‌ای بزرگ‌تر و هیاهوی حیاط مدرسه، شوق و ذوقی را در اندرونمان بیدار می‌کرد. کشف آلبالوخشک‌ها و گاهی نخودچی کشمش‌هایی که مادرم در کیف مدرسه جاسازی کرده بود، همه‌ی دلخوشی‌ها بود و مزمزه‌ی طولانی هسته‌ی آلبالو، چه نشاط آور بود! اما فراگرفتن و گنجایش بی‌دریغ مغز را تجربه کردن و به کار بستن واژه‌ها و اعداد در زندگی روزمره، حسی غرورآمیز می‌آفرید؛ رقص برگ‌ها و رنگ‌ها در میان زمین و آسمان، شعرهای کودکانه را در یادها حک می‌کرد، تعریف جیب را در پاییز دریافتم که دست‌ها را از سرما نجات می‌داد، وگرنه پیش از آن، دست‌ها فقط برای بازی و بازیگوشی بود و اینک ابزاری برای یک نیاز، نیازی برای نوشتن!"یادگرفتن"، اما جلوه‌ی دیگری داشت و بی‌آنکه بدانیم وارد زندگی شده بود، هر سال که می‌گذشت، پاییز آغازگر لحظه‌های سراسیمگی و انگیزه بود تا عشق و اندیشه را به چالش بکشیم و وارستگی را در چشم‌اندازی نه چندان دور تصویر کنیم! آنگاه که یارانم را فراخواندند تا در خیال خام خویش، اندیشه‌ی آنان را در گور دست‌جمعی خاک کنند، دلهره‌های آغشته به آزادی را با بغض خویش فروبستم و فرارویاندم! و من در پاییز، آدم بودن خویش را مرور می‌کنم؛ به همین دلیل پاییز را دوست می‌دارم و پلک‌هایم را نه بی‌اختیار، بلکه چون کرکره‌ای اراده‌مند، بالا و پایین می‌کشم تا لحظه‌های پاییز را با همه‌ی وجودم ببلعم! آری، پاییز را به خاطر تنیدگی خاطرات با یارانم دوست می‌دارم، پاییز را به خاطر رنگهای بی‌همتای زیبا و پریده‌اش دوست می‌دارم، پاییز را به خاطر مدرسه و سرآغاز آموختن دوست می‌دارم، پاییز را به خاطر بارش باران آسمان و اشک‌های زلال بی‌پروای چشم‌ها دوست می‌دارم، پاییز را به دلایل بی‌شماری که قلم در نوشتن آن ناتوان استدوست می‌دارم و پاییز را هنوز دوست می‌دارم
ساسان دانش
1396 چهارم مهرماه
2017 بیست وششم سپتامبر
******
ساسان دانش
1396 چهارم مهرماه
2017 بیست وششم سپتامبر
*********
*********
زندانی
زندانی - کاری تازه از مهدی ایزد یار
طرح، نوشته، سروده و خوانش
از مهدی ایزد یار ......
بیست و پنج مارس 2017
تور ها ساختند و قصه ها پرداختند زنجیر ها تافته کردند و دیوارها کشیدند شمشیر ها گداختند و به هم پیوند زدند تا پر قدرت ترین و زیبا ترین طبیعت که نشان دوست داشتن و زندگی است را به حبس بکشند تا صدای آنهایی را که با بیانشان می توانند قدرت تیز جنایت ظلم و دروغ را ذوب کنند به بند به کشند آنان غافل از آنند که زندگی، شور و دوست داشتن را نمی توان به بند کشید فریاد آزادی خواهی و آزادی خواهان را خیال خامی است خاموش کردن ......... تا خورشید نیرو بخش تا باران زندگی زا تا زمین زاینده در من و تو و تو ای آزادی ظاهرا به بند کشیده وجود دارد می توان ...فریاد زد
طرح، نوشته، سروده و خوانش
از مهدی ایزد یار ......
بیست و پنج مارس 2017
تور ها ساختند و قصه ها پرداختند زنجیر ها تافته کردند و دیوارها کشیدند شمشیر ها گداختند و به هم پیوند زدند تا پر قدرت ترین و زیبا ترین طبیعت که نشان دوست داشتن و زندگی است را به حبس بکشند تا صدای آنهایی را که با بیانشان می توانند قدرت تیز جنایت ظلم و دروغ را ذوب کنند به بند به کشند آنان غافل از آنند که زندگی، شور و دوست داشتن را نمی توان به بند کشید فریاد آزادی خواهی و آزادی خواهان را خیال خامی است خاموش کردن ......... تا خورشید نیرو بخش تا باران زندگی زا تا زمین زاینده در من و تو و تو ای آزادی ظاهرا به بند کشیده وجود دارد می توان ...فریاد زد
... زندانی
لبریز از توام
ای توان پر شور خورشید
از تو می نوشم
ای لطافت خوب باران
انکارم نمی توان کرد
مهدی ایزد یار ...... بیست و پنج مارس 2017
*******
لبریز از توام
ای توان پر شور خورشید
از تو می نوشم
ای لطافت خوب باران
انکارم نمی توان کرد
مهدی ایزد یار ...... بیست و پنج مارس 2017
"مرا ببر به خاوران"
در بزنگاه های پر آشوب تاریخ، علیرغم جنبش های خودجوش مردمی و تلاش های انقلابی، وقایعی ممکن است بوقوع بپیوندد که گهگاه گاه شمار را از کار می اندازد و صحنه هائی را از فجیع ترین جنایات بشری به نمایش می گذارد. در منتهای نکبت و اِدبار، هیولای نازمان خمینی و کشتار های دهه 60 ( سال های 1360 و 1367) در ایران را باید دقیقأ از همین دست به حساب آورد. در چنین عقب گردهای کم شنیده تاریخی، اشباح سرگردان و زخم خورده ی دوران های پیشین موقع را مغتنم شمرده و از کِرم-حُفره های تاریخ به صحنه می آیند و در فرصتی مناسب حال و آینده را به دندان می گیرند و زمان و زمین را فرو می بلعند. درین سیاه بازار و "سیاهچاله" نه نوری است که چشمی به چشم بیفتد، نه نگاهی که با نگاهی تلاقی کند، و نه معیاری مناسب تا بتوان ابعاد این جراحات و جنایات تاریخی را بدرستی گمانه زد. چنین است داستان تلخ عاشقان پاکباز در خاک پشت "خاوران،" و چنین بود ظهور شبحی مضطرب از شیخ فضل اله (مشروطه ستیز) که ناگهان به هیأت منحوس خمینی در آمد تا کارگزاران ضد انقلاب وی، با چراغ سبز آمریکا، بتوانند صحنه را برای سواری بر موج قیام مردمی 57 آماده کنند. اما سواری بر موجی چنین مردمی کاری آسان نمی نمود. پس بزودی شکنجه آغاز شد و شمشیر های بی غلاف در امتداد شاهرگها قرار گرفت، و از هر سو هزاران هزار جویبار سرخ خون به دریا پیوست. در معیت "امام امّت" و با فتوای این شیخ ماردوش، سربازان گمنام ضد انقلاب به خیابان ها و خانه ها ریختند و به صغیر و کبیر در این سرزمین رنجدیده رحم نکردند. اوباش شبحِ شیخ فضل اله با شقاوتی کم نظیر همه را، از زن و مرد، با این فتوا از دم تیغ گذراندند. سربازان بی همه چیز "امام" با اجرای همین فتوا، طابق النعل بالنعل، از تجاوز و اعدام دخترکان دوازده، سیزده ساله نیز فرو گذار نکردند. سر انجام با فتوای این شیخ ماردوش، این آدمخواران دین مدار، پیکر بی جان این همه عاشق را دور از چشمان مادران، پدران، برادران، خواهران، فرزندان، و دوستان داغدارشان شبانه در گورهای دسته جمعی بی نام و نشان دفن کردند. ای دادِ بی داد!
به قول فردوسی:
"پدر کشتی و تخم کین کاشتی / پدر کشته را کی ُبوَد آشتی."
سیروس بینا
اوت 2016
***
******
در بزنگاه های پر آشوب تاریخ، علیرغم جنبش های خودجوش مردمی و تلاش های انقلابی، وقایعی ممکن است بوقوع بپیوندد که گهگاه گاه شمار را از کار می اندازد و صحنه هائی را از فجیع ترین جنایات بشری به نمایش می گذارد. در منتهای نکبت و اِدبار، هیولای نازمان خمینی و کشتار های دهه 60 ( سال های 1360 و 1367) در ایران را باید دقیقأ از همین دست به حساب آورد. در چنین عقب گردهای کم شنیده تاریخی، اشباح سرگردان و زخم خورده ی دوران های پیشین موقع را مغتنم شمرده و از کِرم-حُفره های تاریخ به صحنه می آیند و در فرصتی مناسب حال و آینده را به دندان می گیرند و زمان و زمین را فرو می بلعند. درین سیاه بازار و "سیاهچاله" نه نوری است که چشمی به چشم بیفتد، نه نگاهی که با نگاهی تلاقی کند، و نه معیاری مناسب تا بتوان ابعاد این جراحات و جنایات تاریخی را بدرستی گمانه زد. چنین است داستان تلخ عاشقان پاکباز در خاک پشت "خاوران،" و چنین بود ظهور شبحی مضطرب از شیخ فضل اله (مشروطه ستیز) که ناگهان به هیأت منحوس خمینی در آمد تا کارگزاران ضد انقلاب وی، با چراغ سبز آمریکا، بتوانند صحنه را برای سواری بر موج قیام مردمی 57 آماده کنند. اما سواری بر موجی چنین مردمی کاری آسان نمی نمود. پس بزودی شکنجه آغاز شد و شمشیر های بی غلاف در امتداد شاهرگها قرار گرفت، و از هر سو هزاران هزار جویبار سرخ خون به دریا پیوست. در معیت "امام امّت" و با فتوای این شیخ ماردوش، سربازان گمنام ضد انقلاب به خیابان ها و خانه ها ریختند و به صغیر و کبیر در این سرزمین رنجدیده رحم نکردند. اوباش شبحِ شیخ فضل اله با شقاوتی کم نظیر همه را، از زن و مرد، با این فتوا از دم تیغ گذراندند. سربازان بی همه چیز "امام" با اجرای همین فتوا، طابق النعل بالنعل، از تجاوز و اعدام دخترکان دوازده، سیزده ساله نیز فرو گذار نکردند. سر انجام با فتوای این شیخ ماردوش، این آدمخواران دین مدار، پیکر بی جان این همه عاشق را دور از چشمان مادران، پدران، برادران، خواهران، فرزندان، و دوستان داغدارشان شبانه در گورهای دسته جمعی بی نام و نشان دفن کردند. ای دادِ بی داد!
به قول فردوسی:
"پدر کشتی و تخم کین کاشتی / پدر کشته را کی ُبوَد آشتی."
سیروس بینا
اوت 2016
***
******
*******
*****
***
**
یاد داشتی از ساسان دانش
درمورد داستان کوتاه "حلزون و ماهیخوار" ترجمه ی
احمد شاملو
******
دو کارجدید از عقاب
رود ، سرودی از آلبوم شراره های آفتاب و شعری از سعید سلطان پور و با صدای
داوود اردلان و موسیقی از مهرداد برآن که اولین پخش آن در آذر ماه سال ۱۳۵۷
است
*********
آچیل سحر
شعری از کریم مشروطه چی
اجرا یعقوب ظروفچی
آذربایجان فولکلوریک سرودی
تاریخ انتشار دهه ۱۳۵۰
********
*******
*****
***
**
یاد داشتی از ساسان دانش
******
شعری از کریم مشروطه چی
آذربایجان فولکلوریک سرودی
تاریخ انتشار دهه ۱۳۵۰
*****
***
**
یاد داشتی از ساسان دانش
درمورد داستان کوتاه "حلزون و ماهیخوار" ترجمه ی
احمد شاملو
******
| دو کارجدید از عقاب |
رود ، سرودی از آلبوم شراره های آفتاب و شعری از سعید سلطان پور و با صدای
داوود اردلان و موسیقی از مهرداد برآن که اولین پخش آن در آذر ماه سال ۱۳۵۷
است
*********
آچیل سحر
شعری از کریم مشروطه چی
اجرا یعقوب ظروفچی
آذربایجان فولکلوریک سرودی
تاریخ انتشار دهه ۱۳۵۰
********
A song by Sara Thomson with Persian Subtitles
سروده زیر که متن آواز ترانه ای از سارا تامسن است، توسط همکاران "گفتمان سیاسی، اجتماعی"، ترجمه و ویرایش شده است.
آی شمایان، ای حاکمان
آن هنگام که برای تسخیر قدرت
برحق بودن را حتا با کسان یا ناکسان
به جنجال و هیاهو می کشید
و برای بقای سلطه ی آسمان واره ی خویش
جنگ ها را، بمب ها را و سلاح را
می سازید و می فروشید و می انبارید
تنها در آتش افروزی است که دریغ ندارید.
کودکان کار، کودکان بیمار، کودکان گرسنه
لحظه لحظه، جان می سپارند،
گریه های مادران یا پدران، خواهران، برادران
اشک های رنج می بارند،
زنان و مردان، جوانان و کودکان،
همه و همه، قربانی بازی قدرت و فساد شمایانند،
و نرم نرمک، با سلاح نوین کشتار جمعی شما، جان می بازند.
هم اینک اما، آمریکا، ثابت کن به من که می فهمی
هم اینک اما، آمریکا، ثابت کن به من که هشیاری
در این سرزمین کیست که برای آزادی جان می بازد؟
بهای آزادی شما را، کیست که می پردازد؟
جنایت، جنایت، باز هم شرارت!
این همه زشتی و پلشتی، آیا برای آزادی ماست یا برای آسایش ما؟
وفاداری به عهد و پیمان، یعنی سودجویی شما در سوداگری؟!
آیا ما اسیران سرزمین دلیران و دلاورانیم؟
قلب پرتپش و پرخروش ما انسان ها،
مگر از بی تفاوتی ها، ساکت و سنگ شده؟
قلب پر شورش و پرجوشش ما انسان ها،
مگر از بی اعتنایی ها، ساکن و سرد شده؟
هان، ای کودکان جهان، این حق شماست
که نغمه سردهید و آواز بخوانید،
که برقصید و دوان دوان بازی کنید،
تا رویاهایتان بال گشایند و آزادانه پرواز کنند.
هنگامی که انسان های بی گناه جان می سپارند،
روسیاهی و ننگ بر دوش حکمرانان نمایانند،
و اگر سکوت کنیم، شایسته ی سرزنشانیم ما،
و اگر به پا نخیزیم، شریک جنایت پیشگانیم ما،
آه و صد آه ... آمریکا، می دانی که ما دل نگرانیم؟
آه، آمریکا، می فهمی که ما می دانیم و آگاهیم؟
در این وادی ناهنجار، کیست که برای رفاه ما جان می بازد؟
بهای آسایش ما را، کیست که می پردازد؟
ای کودکان جهان، آری این حق شماست
که نغمه سردهید و آواز بخوانید،
که برقصید و دوان دوان بازی کنید،
تا رویاهایتان بال گشایند و آزادانه پرواز کنند.
_______________
A song by Sara Thomson with Persian Subtitles
سروده زیر که متن آواز ترانه ای از سارا تامسن است، توسط همکاران "گفتمان سیاسی، اجتماعی"، ترجمه و ویرایش شده است.
آی شمایان، ای حاکمان
آن هنگام که برای تسخیر قدرت
برحق بودن را حتا با کسان یا ناکسان
به جنجال و هیاهو می کشید
و برای بقای سلطه ی آسمان واره ی خویش
جنگ ها را، بمب ها را و سلاح را
می سازید و می فروشید و می انبارید
تنها در آتش افروزی است که دریغ ندارید.
کودکان کار، کودکان بیمار، کودکان گرسنه
لحظه لحظه، جان می سپارند،
گریه های مادران یا پدران، خواهران، برادران
اشک های رنج می بارند،
زنان و مردان، جوانان و کودکان،
همه و همه، قربانی بازی قدرت و فساد شمایانند،
و نرم نرمک، با سلاح نوین کشتار جمعی شما، جان می بازند.
هم اینک اما، آمریکا، ثابت کن به من که می فهمی
هم اینک اما، آمریکا، ثابت کن به من که هشیاری
در این سرزمین کیست که برای آزادی جان می بازد؟
بهای آزادی شما را، کیست که می پردازد؟
جنایت، جنایت، باز هم شرارت!
این همه زشتی و پلشتی، آیا برای آزادی ماست یا برای آسایش ما؟
وفاداری به عهد و پیمان، یعنی سودجویی شما در سوداگری؟!
آیا ما اسیران سرزمین دلیران و دلاورانیم؟
قلب پرتپش و پرخروش ما انسان ها،
مگر از بی تفاوتی ها، ساکت و سنگ شده؟
قلب پر شورش و پرجوشش ما انسان ها،
مگر از بی اعتنایی ها، ساکن و سرد شده؟
هان، ای کودکان جهان، این حق شماست
که نغمه سردهید و آواز بخوانید،
که برقصید و دوان دوان بازی کنید،
تا رویاهایتان بال گشایند و آزادانه پرواز کنند.
هنگامی که انسان های بی گناه جان می سپارند،
روسیاهی و ننگ بر دوش حکمرانان نمایانند،
و اگر سکوت کنیم، شایسته ی سرزنشانیم ما،
و اگر به پا نخیزیم، شریک جنایت پیشگانیم ما،
آه و صد آه ... آمریکا، می دانی که ما دل نگرانیم؟
آه، آمریکا، می فهمی که ما می دانیم و آگاهیم؟
در این وادی ناهنجار، کیست که برای رفاه ما جان می بازد؟
بهای آسایش ما را، کیست که می پردازد؟
ای کودکان جهان، آری این حق شماست
که نغمه سردهید و آواز بخوانید،
که برقصید و دوان دوان بازی کنید،
تا رویاهایتان بال گشایند و آزادانه پرواز کنند.
_______________
سروده ای از مهدی ایزد یار:خور شید می تابد. (The Sun Is Shining)
سروده ای از مهدی ایزد یار:خور شید می تابد
(The Sun Is Shining)
آنگاه که بودن را نمیدانستم با وعده های آسمانی دیواری در تفکرم و صلیبی بر یک دست و
شمشیری بر دست دیگرم نهادم .... و زمانی که خون همزادم بر چهره ام پاشید .... ترسیدم چشمهایم را بستم و از از پشت پلک هایم خورشید را دیدم ....... بدنم در تاریکی سیاهی غوطه ور بود .
من شب را دوست دارم شب تاریک را . شب از حرکت است و روز نیز از حرکت زمین .. ولی شب سیاه و تاریک را دوست ندارم .... شب سیاه شبی است طبیعی ولی شب سیاه شبی است بد شبی است خفقان آور شبی است که از سیاهی قلب های بد جریان می یابد شبی است که آزادی را می خورد نوشته کتاب ها را از چشمان تو پنهان و دوست داشتن را بیمار می کند .
خور شید می تابد
خورشید می تابد
ولی آسمان سیاه و تاریک است
حس نمی کنی
کسی در کنار تو ایستاده
که قطرات نور را
با سیاهی قلبش می دزدد .
نوشته : مهدی ایزدیار
1990/4/27
طرح، نوشته، سروده وخوانش :
مهدی ایزد یار
بیست وهفتم مه 199
(The Sun Is Shining)
آنگاه که بودن را نمیدانستم با وعده های آسمانی دیواری در تفکرم و صلیبی بر یک دست و
شمشیری بر دست دیگرم نهادم .... و زمانی که خون همزادم بر چهره ام پاشید .... ترسیدم چشمهایم را بستم و از از پشت پلک هایم خورشید را دیدم ....... بدنم در تاریکی سیاهی غوطه ور بود .
من شب را دوست دارم شب تاریک را . شب از حرکت است و روز نیز از حرکت زمین .. ولی شب سیاه و تاریک را دوست ندارم .... شب سیاه شبی است طبیعی ولی شب سیاه شبی است بد شبی است خفقان آور شبی است که از سیاهی قلب های بد جریان می یابد شبی است که آزادی را می خورد نوشته کتاب ها را از چشمان تو پنهان و دوست داشتن را بیمار می کند .
خور شید می تابد
خورشید می تابد
ولی آسمان سیاه و تاریک است
حس نمی کنی
کسی در کنار تو ایستاده
که قطرات نور را
با سیاهی قلبش می دزدد .
نوشته : مهدی ایزدیار
1990/4/27
طرح، نوشته، سروده وخوانش :
مهدی ایزد یار
بیست وهفتم مه 199
*****
*****
باغی هست
فیلمی از مسعود رئوف
*****
*******
*****
*******
Tom Juravich
UMass, Amherst.
UMass, Amherst.
Professor, Interim Director of the Labor Center
****
ترانه سرا و آهنگساز: جو جنکس
***********
از طرف تمام اعضاء گروه کر بهار به تمام آزادی خواهان در سرتاسر جهان
به امید سوختن تمام قفس ها و رها شدن پرندگان
سروده ی سعید سلطانپور
زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان ها
تو ای بانگ شور افکن تا سحر بزن شعله تا کران ها
که در خون خستگان دل شکستگان آرمیده طوفان
به آیندگان نگر در زمان بنگر بردمیده طوفان
قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را
که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید
سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید
ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید
زند بال و پر ز نو آن کبوتر و سوی میهن آید
گرفته تمام شب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان
پرد گرده گسترد دانه پرورد سر زند بهاران
قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را
که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید
سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید
*****************
Professor, Interim Director of the Labor Center
****
ترانه سرا و آهنگساز: جو جنکس
***********
***********
از طرف تمام اعضاء گروه کر بهار به تمام آزادی خواهان در سرتاسر جهان
به امید سوختن تمام قفس ها و رها شدن پرندگان
سروده ی سعید سلطانپور
زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان ها
تو ای بانگ شور افکن تا سحر بزن شعله تا کران ها
که در خون خستگان دل شکستگان آرمیده طوفان
به آیندگان نگر در زمان بنگر بردمیده طوفان
قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را
که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید
سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید
ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید
زند بال و پر ز نو آن کبوتر و سوی میهن آید
گرفته تمام شب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان
پرد گرده گسترد دانه پرورد سر زند بهاران
قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را
که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید
سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید
*****************
*****
*****
گفتمان سیاسی اجتماعی
گفتمان سیاسی اجتماعی
No comments:
Post a Comment