به ياد مايا آنجلو
مايا آنجلو نيز رفت
4 April 1928 - 28 May 2014
مايا آنجلو رفت، اما کتاب هایش، خاطراتش و نوشته هایش نرفته است و "می دانم چرا پرنده در قفس می خواند" با دانسته هایش، انسان ها را به اندیشیدن فراخواهد خواند و با "چرا"یش، پرسش را که مادر همه ی دانایی هاست به همنوعانش هدیه کرده است و "پرنده" را می شناخت، برای اینکه پرواز را درک کرده بود و "قفس" و زندان را حس می کرد، چرا که با آزادی و آزادیخواهان جهان همدردی می کرد و آواز را تجربه کرده بود که هم شعر می نوشت و هم رمان، هم خاطرات می نوشت و هم در جامعه یک عنصر اجتماعی پویا و فعال بود، در نتیجه او نرفته است و انسان های بی شماری هم مسیر او هستند که الهام بخش زندگی بوده و خواهند بود
اثری از مایا آنجلو، ترجمه ی پرتو ياران
می دانم چرا پرنده ی محبوس می خواند
پرنده آزاد بر پشت باد می پرد
و بال می گشاید تا انتهای جریان رود
اما پرنده در تنگنای قفسی حقیر
پرنده محبوس می خواند
پرنده محبوس اما بر فراز گور رویاها می ایستد
پرنده محبوس می خواند
و بال می گشاید تا انتهای جریان رود
بالهایش را در پرتو نارنجی خورشید فرو می برد
و با شهامت، آسمان را از آن خود می نامد.
اما پرنده در تنگنای قفسی حقیر
تنها گاهی از میان میله های بیداد
به نظاره می نشیند
با بالهایی چیده
و پاهایی دربند
از این روست که نغمه سر می دهد.
پرنده محبوس می خواند
با آوایی هراسناک
از ناشناخته ها
اما همچنان امیدوار
و آوازش به گوش می رسد
بر فراز تپه ای دوردست
چراکه پرنده محبوس
نغمه آزادی سر می دهد
پرنده آزاد به نسیمی دیگر می اندیشد
به بادهای بسامان که از میان حسرت درختان می گذرند
و به کرمهای فربه در انتظار چمن روشن سپیده دمان
و او آسمان را از آن خود می نامد.
پرنده محبوس اما بر فراز گور رویاها می ایستد
و سایه اش بر جیغ کابوسی فریاد می کشد
با بالهایی چیده شده و پاهایی در بند
از این روست که نغمه سر می دهد
پرنده محبوس می خواند
با آوایی هراسناک
از ناشناخته ها
اما همچنان امیدوار
و آوازش به گوش می رسد
بر فراز تپه ای دوردست
چراکه پرنده محبوس
نغمه آزادی سر می دهد
I Know Why Caged Bird Sings
Maya Angelo
4 April 1928 - 28 May 2014
The free bird leaps
on the back of the wind
and floats downstream
till the current ends
and dips his wings
in the orange sun rays
and dares to claim the sky.
But a bird that stalks
down his narrow cage
can seldom see through
his bars of rage
his wings are clipped and
his feet are tied
so he opens his throat to sing.
The caged bird sings
with fearful trill
of the things unknown
but longed for still
and his tune is heard
on the distant hill
for the caged bird
sings of freedom
The free bird thinks of another breeze
and the trade winds soft through the sighing trees
and the fat worms waiting on a dawn-bright lawn
and he names the sky his own.
But a caged bird stands on the grave of dreams
his shadow shouts on a nightmare scream
his wings are clipped and his feet are tied
so he opens his throat to sing
The caged bird sings
with a fearful trill
of things unknown
but longed for still
and his tune is heard
on the distant hill
for the caged bird
sings of freedom.
Maya Angelou
_____________________________
on the back of the wind
and floats downstream
till the current ends
and dips his wings
in the orange sun rays
and dares to claim the sky.
But a bird that stalks
down his narrow cage
can seldom see through
his bars of rage
his wings are clipped and
his feet are tied
so he opens his throat to sing.
The caged bird sings
with fearful trill
of the things unknown
but longed for still
and his tune is heard
on the distant hill
for the caged bird
sings of freedom
The free bird thinks of another breeze
and the trade winds soft through the sighing trees
and the fat worms waiting on a dawn-bright lawn
and he names the sky his own.
But a caged bird stands on the grave of dreams
his shadow shouts on a nightmare scream
his wings are clipped and his feet are tied
so he opens his throat to sing
The caged bird sings
with a fearful trill
of things unknown
but longed for still
and his tune is heard
on the distant hill
for the caged bird
sings of freedom.
به مبارز راه آزادی
تو تلخاب می نوشی
و من جرعه جرعه اشکهایی
که چشمانت تقلا می کنند که نبارد
و پیاله ای از دُرد شراب، از بنگ دانه ی فرو رفته درکاه
سینه ات گرم
خشم ات سیاه و سرد
تمام شب خواب می بینی
می شنوم ناله ها یت را
گویی تو هزاران مرگ را می میری
شلاق ها بر تن سیاه و نحیف ات
حس می کنی هر ضربه اش را
می شنوم صدایش را در نفس هایت
To a Freedom Fighter
You drink a bitter draught.
I sip the tears your eyes fight to hold
A cup of lees, of hen-bane steeped
in chaff.
Your breast is hot,
Your anger black and cold,
Through evening's rest, you dream
I hear the moans, you die a
thousands' death.
When can straps flog the body
dark and lean, you feel the blow,
I hear it in your breath.
تو تلخاب می نوشی
و من جرعه جرعه اشکهایی
که چشمانت تقلا می کنند که نبارد
و پیاله ای از دُرد شراب، از بنگ دانه ی فرو رفته درکاه
سینه ات گرم
خشم ات سیاه و سرد
تمام شب خواب می بینی
می شنوم ناله ها یت را
گویی تو هزاران مرگ را می میری
شلاق ها بر تن سیاه و نحیف ات
حس می کنی هر ضربه اش را
می شنوم صدایش را در نفس هایت
To a Freedom Fighter
You drink a bitter draught.
I sip the tears your eyes fight to hold
A cup of lees, of hen-bane steeped
in chaff.
Your breast is hot,
Your anger black and cold,
Through evening's rest, you dream
I hear the moans, you die a
thousands' death.
When can straps flog the body
dark and lean, you feel the blow,
I hear it in your breath.
Maya Angelou
_________________________________Still I Rise’ by Maya Angelou
You may write me down in history
With your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt
But still, like dust, I’ll rise.
Does my sassiness upset you?
Why are you beset with gloom?
‘Cause I walk like I’ve got oil wells
Pumping in my living room.
Just like moons and like suns,
With the certainty of tides,
Just like hopes springing high,
Still I’ll rise.
Did you want to see me broken?
Bowed head and lowered eyes?
Shoulders falling down like teardrops.
Weakened by my soulful cries.
Does my haughtiness offend you?
Don’t you take it awful hard
‘Cause I laugh like I’ve got gold mines
Diggin’ in my own back yard.
You may shoot me with your words,
You may cut me with your eyes,
You may kill me with your hatefulness,
But still, like air, I’ll rise.
Does my sexiness upset you?
Does it come as a surprise
That I dance like I’ve got diamonds
At the meeting of my thighs?
Out of the huts of history’s shame
I rise
Up from a past that’s rooted in pain
I rise
I’m a black ocean, leaping and wide,
Welling and swelling I bear in the tide.
Leaving behind nights of terror and fear
I rise
Into a daybreak that’s wondrously clear
I rise
Bringing the gifts that my ancestors gave,
I am the dream and the hope of the slave.
I rise
I rise
I rise.
You may write me down in history
With your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt
But still, like dust, I’ll rise.
Does my sassiness upset you?
Why are you beset with gloom?
‘Cause I walk like I’ve got oil wells
Pumping in my living room.
Just like moons and like suns,
With the certainty of tides,
Just like hopes springing high,
Still I’ll rise.
Did you want to see me broken?
Bowed head and lowered eyes?
Shoulders falling down like teardrops.
Weakened by my soulful cries.
Does my haughtiness offend you?
Don’t you take it awful hard
‘Cause I laugh like I’ve got gold mines
Diggin’ in my own back yard.
You may shoot me with your words,
You may cut me with your eyes,
You may kill me with your hatefulness,
But still, like air, I’ll rise.
Does my sexiness upset you?
Does it come as a surprise
That I dance like I’ve got diamonds
At the meeting of my thighs?
Out of the huts of history’s shame
I rise
Up from a past that’s rooted in pain
I rise
I’m a black ocean, leaping and wide,
Welling and swelling I bear in the tide.
Leaving behind nights of terror and fear
I rise
Into a daybreak that’s wondrously clear
I rise
Bringing the gifts that my ancestors gave,
I am the dream and the hope of the slave.
I rise
I rise
I rise.
***************************
***************************************
گفتمان سیاسی اجتماعی
***************
در
Paltalk
View All -> All Languages->Iran
Iran Goftemaan Siasi Ejtemaaee
No comments:
Post a Comment