علی اشرف درویشیان

گفتمان سیاسی اجتماعی

*****
زمان برنامه :  8 شب اروپای مرکزی، 10:30 شب تهران،  2 بعداز ظهر نیویورک
*****

Paltalk à View all  à All Languagesà Iran

Iran Goftemaan Siasi Ejtemaaee

******************

نحوه ی شرکت در جلسات 

*******

 برنامه های آینده ی بحث و گفتگو

***********

شنبه 18 آذر 1396: 16 دسامبر 2017

سخن یاران در باره ی علی اشرف درویشیان

پخش زنده از نشست یارانی که در مورد علی اشرف درویشیان سخن میگویند

تدارکی از سازمان پرایم و گفتمان سیاسی و اجتماعی

پخش زنده از دن هاخ (لاهه)، هلند

سخن یاران در باره درویشیان - Live On 16 Dec- 2017

علی اشرف درویشیان

@@@@@

برای دیدن برنامه در یوتیوب اینجا کلیک کنید

 احمد پوری، نسیم خاکسار، مسعود فروزش راد، گیل آوایی، رضا علامه زاده و اصغر فتاحی .

*******

 نشست حضوری جمعی از یاران علی اشرف درویشیان در هلند با مضمون " سخن یاران در مورد درویشیان" در تاریخ ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷ ساعت ۱۵:۰۰ انجام خواهد گرفت.  

اطلاعیه خبری در باره بزرگداشت علی اشرف درویشان در هلند

به آگاهی همگان می رسانیم جمعی از دوستداران زنده یاد علی اشرف درویشیان در هلند روز شنبه شانزدهم دسامبر 2017 ساعت 15.00 بوقت هلند و ساعت 17.30 بوقت ایران، در دفتر پرایم در لاهه گردهم می آیند. این نشست بطور زنده از اینترنت پخش خواهد شد و مستمع حضوری نخواهد داشت.

پیام خانواده علی اشرف درویشیان در این مراسم از طریق اسکایپ منتشر خواهد شد.

اسامی شرکت کنندگان در این نشست به ترتیب حروف الفبا به قرار زیر است:

گیل آوایی، احمد پوری، نسیم خاکسار، رضا علامه زاده، اصغر فتایی و مسعود فروزش راد.

جمهوری اسلامی در ایران علیرغم جنایتها و قتلهای هولناکش، حقیرتر از آن است که بتواند فرهیختگان ما را از مردم و مردم را از فرهیختگان ما جدا کند. علی اشرف درویشیان شرافتمندانه زیست و بر سفره ی خونِ جنایتکاران ننشست و در قلب مردم جاودانه شده است.

دوستدارانش در هلند یادش را گرامی می دارند.

پخش مستقیم این مراسم از طریق اتاق پالتالکی گفتمان سیاسی  اجتماعی انجام خواهد گرفت و همزمان سعی خواهد شد که از طریق کانال یوتیوب و فیسبوک پخش شود.

 دوستان میتوانند از طریق لینکهای زیر به نشست دسترسی داشته باشند:

اتاق گفتمان سیاسی  اجتماعی :

 Paltak à View all  à All Languagesà Iran   :   Iran Goftemaan Siasi Ejtemaaee

کانال یوتیوب :

https://www.youtube.com/channel/UCKROYE8nIjT8YPtykxP__ow?view_as=subscriber

صفحه فیسبوک :

https://www.facebook.com/ahmed.pouri/

-------

نگاهی اجمالی به آثار علی اشرف درویشیان پیش از انقلاب

 پژمان رحیمی

June 29, 2010

@@@@@@@

مصاحبه اختصاصی فرزانه دُرّی با علی اشرف درویشیان

*******

علی اشرف درویشیان

 *** یاران در باره علی اشرف درویشیان سخن میگویند ***

سازمان پرایم و گفتمان سیاسی و اجتماعی در نظر دارند برنامه ای جامع در باره علی اشرف درویشیان ترتیب دهند . در این برنامه تلاش خواهد شد به زندگی ، فعالیت ومبارزه علی اشرف درویشیان آنطوری که شایسته وی باشد پرداخته شود

یاران و همراهان نزدیک او که درزمان آزادی و زمان زندانی بودن او همراهش بودند دراین برنامه حضور خواهند داشت

بزودی تمامی اطلاعات و نحوه برگزاری این برنامه از طریق سازمان پرایم و سایت گفتمان سیاسی اجتماعی در اختیار عزیزان قرار خواهد گرفت

از عزیزان خواهشمندیم هر چبزی : نوشته ، خاطره ، عکس ، فیلم که از علی اشرف درویشیان را اختیار دارند به آدرس ایمیلی که به همین منظور درست شده ارسال کنند   

:آدرس ایمیل

  darvishian.doc@gmail.com

با آرزوی پیروزی . عقاب 

آمستردام . ۴ نوامبر ۲۰۱۷

**********

ادبیات کودکان و ساختارهای اجتماعی

علی اشرف درویشیان

سلام و هزاران بار سلام به همه­ ی دوستان عزیز و هموطنان گرامی، فارسی­ زبانان و همه رفقایی که به هرشکلی آوراه­ ی گرد جهان شدند. سلام دارم خدمت همه و تشکرمی­کنم که از راه دور و این مسافت به این جلسه تشریف آورده­اید. در این سرما که مثل تیغ می­برد. خیلی متشکرم. از کسانی که این سمینارها را برگذار می­کنند خیلی متشکرم. اقلا هر چند سال یک بار روی ماه­تان را می­بینیم و مدت­ها در تنهایی با این دیدارها خوشحالم. از دوستان سوئدی هم که در جلسه شرکت کرده­ اند بسیار سپاسگذارم. گرچه با زبان الکن من آشنا نیستد. اما همین که من دهنم تکان می­خورد، فکر می­کنند من دارم حرف می­زنم.

باید خدمت­تان عرض کنم این که ما در ایران از شش ساله­ گی  کودکان را در مدرسه نام نویسی می­کنیم، از ابتکارات ژان پیاژه است. چرا که ثابت می­کند که قبل از شش ساله­ گی کودک بسیاری از مسائل را درک نمی­کند. در شش ساله­ گی است که رشد مغزی کودک برای فراگیری بعضی چیزها آماده است، از جمله این که فرق عدد و معدود را بفهمد. کودک قبل از شش ساله­گی عدد، پنج و شش و چهار و سایر اعداد را نمی­تواند درک کند که چه معنایی دارند. یعنی بدون معدود نمی­تواند درک کند بایستی به او بگویی شش سیب، چهارهواپیما، پنج اتوموبیل، باید معدود همراهش باشد. بنابراین قبل ازاین که این ها را درک کند، نمی­تواند آموزش ریاضیات به او داد. این­ها همه ازابتکارات و کشف­های ژان پیاژه است.

متنی دارم که برای شما می خوانم.

وقتی از کودکان حرف می­زنیم نباید از یاد ببریم که آن­ها نوع خاصی از انسان هستند و نه مینیاتوری از آدم­های بزرگ­سال. این رمز ورود به ادبیات کودکان است.

ادبیات کودک بیان هنری دنیای کودکان است. بیان هنری آنچه که در آن و با آن زیست می­کنند و آنچه که باید در آن بزی­اند. برای رسیدن به این منظور لازم است شرایط زیست کودکان را بشناسیم. برای نویسنده­ی کودک شناخت ویژگی­ های رشدی کودکان و همچنین شرایط محیطی که در آن زندگی می­کند از ضروریات است. بدون دریافت موقعیت کودک در جهان کنونی و بدون درک دوره­ی سنی آن­ها نمی­توان ادبیاتی در خور برای این گروه از انسان­ها فراهم آورد. روانشناسی رشد کودک نیازها و امکانات حسی، عقلانی و عاطفی کودک، در دوره­های سنی متفاوتی که تا بزرگسالی طی می­کند، را تبیین کرده است. این خود ابزار مهمی برای بهتر نوشتن از کودکان و برای کودکان است. به این معنا کودک از تولد تا هجده سالگی که دوره کودکی نام گرفته مراحل گوناگونی از رشد را پشت سر می­گذارد که هر مرحله ویژگی­ها و نیازهای جسمی و معنوی خاص خود را دارد. لازمه­ ی پاسخ­گویی به این نیازها از طرف ادبیات کودک و تا آنجا که به ادبیات مربوط می­شود، شناخت عمیق و درست مراحل گوناگون رشد است. ادبیات کودکان شش ساله با ادبیات برای کودکان دوازده ساله متفاوت است. همین­طورادبیات این یکی ها با کودکان شانزده ساله. دوره­ ی هجده ساله­ی کودکی دورانی مشحون از تغییرات جسمی و روانی است که گاه تفاوت­های اساسی بین مراحل آن وجود دارد. نویسنده­ی کودک این ویژگی­ها را باید بشناسد. سهل­گیری امر کودکان به صرف کودک بودنشان، سهل­انگاری وحشتناکی است که متاسفانه در ایران به وفور به چشم می­خورد. سهل انگاری البته واژه­ای خوش­بینانه است. زیرا در اکثر موارد ادبیات تولید شده برای کودکان آگاهانه و به منظور تبلیغ ایدئولوژی حکومتی صورت می­گیرد.

گذشته از شناخت خصوصیات دوره­ی سنی و مراحل رشد کودک، آگاهی از موقعیت اجتماعی کودک نیز نویسنده را به سوی خلق آثار مناسب یاری می­دهد.

کودک و خانواده: از منظر جامعه شناسی رایج، خانواده یکی از نهادهای ضروری و مهم اجتماع است. از جانب دولت­ها و موسسات وابسته به آن برای حفظ و تداوم این نهاد تبلیغات و تلاش های فراوانی می­شود. این کوشش­ها به چند دلیل انجام می­گیرد: وجود این نهاد سیطره­ی حکومت­ها را بر جامعه امکان­پذیرتر، کنترل جامعه را سهل­تر و بازتولید نیروی کار را ارزان­تر می­کند و همچنین کانالی است برای تحکیم هژمونی فرهنگی طبقه­ی حاکم. هر چه این پدیده "خصوصی"تر باشد، مسئولیت و هزینه­ی دولت­ها در قبال مسایل آن کم­تر و هر چه اجتماعی­تر و عمومی­تر شود، مسئولیت جامعه و دولت در برابر آن بیشتر می­شود. به همین دلیل است که دولت­ها می­کوشند خانواده را امر خصوصی افراد بنمایانند. در این رویکرد کودکان از نظارت جامعه و دولت دور داشته  می­شوند و سرنوشت­شان به وضعیت والدین و به ویژه به وضع روانی، عاطفی و مالی پدر گره می­خورد. القای "مالکیت بر فرزند"، تبلیغ "اختیار کودک با اولیا است" کوفتن بر طبل "چاردیواری اختیاری"، و... گوشه­ هایی از فرهنگی است که می­خواهد کودک و خانواده را از دید جامعه و از مسئولیت دولت حذف کند. از سوی دیگر بار آوردن کودکانی مطیع که امر اولیا به ویژه امر و خواست پدر برایشان وحی منزل و خدایی داشته باشد، به حفظ نهاد خانواده در شکل کنونی کمک می­کند. وهمچنین کودک را آماده می­سازد تا در بزرگسالی نیز خواست و امر متولیان جامعه و حکومت­گران را همچون امر پدر گردن بگذارد و اطاعت کردن را بدیهی بداند. مطیع بار آوردن کودک، نگاه غیر انتقادی، چون و چرا نکردن از ثمرات چنین رویکردی است.

و چنین است که مشاهده می­کنیم در ایران، هشتاد درصد کودک­ آزاری­ها، که در مواردی به مرگ کودک منجر می­شود، در خانه ها و توسط پدر و مادرها انجام می­گیرد. یا به کار گماردن کودکان و استثمار آن­ها بیشتر از طریق افراد بزرگتر خانواده انجام می­گیرد. این آماری است که فرهنگ "خصوصی بودن" خانواده را بی­آبرو و کارکرد بی­رحمانه­ی آن را برملا می­کند. ادبیات پیشرو و خلاق کودک بسته به دوره­ی سنی و مرحله­ی رشد کودک لازم است "چون و چرا" کردن را به کودک بیاموزد. یا آن را، بر خلاف فرهنگ سنتی و واپس­گرا، ارزش بداند. هم­چنین نقش اجتماع را در ذهن کودک پر رنگ­تر کند و آن را خانواده­ای بزرگتر و قابل اعتمادتر نشان دهد.

کودک و مدرسه: پس از خانواده کودک با مدرسه سروکار پیدا می­کند. نقش آموزش و پرورش نیز در تکمیل نقش خانواده پرورش انسان­هایی است که نقش تعیین شده را ایفا کنند. برجسته کردن فرد و منافع فردی ، ایجاد رقابت برای رسیدن به افقی که جز منفعت فرد نیست و... و روی دیگر سکه تعلق بخشیدن­های کاذب فرد به فرقه­ ها و گروه­های مذهبی، ناسیونالیستی و قومی این­ها مبانی ارزشی آموزش و پرورش کنونی هستند. مدارس محلی برای پرورش نیروی کار و سربازگیری سیاسی به منظور گردش کار نظام سرمایه است. مدارس عموما بازتاب سلسله مراتب اجتماعی و سیاسی درون جامعه هستند. در جوامع دیکتاتوری مدارس نیز به شیوه­ای دیکتاتورمابانه اداره می­شوند. به اطاعت واداشتن دانش­آموزان از طریق اعمال زور یا تبلیغ فرهنگ سلطه پذیری و ارزش قلمداد کردن سربه زیری و تحمل از جمله راه­های آماده­سازی روانی و عاطفی کودک در بزرگسالی است. در ایران بیشتر کتاب­های درسی مذهبی هستند که بازتابی است از ایدئولوژی حکومت و راهی برای به اطاعت کشاندن.

ادبیات کودک در مقابل این هجوم ایدئولوژک به کودکان و در مقابل این تلاش برای به انقیاد درآوردن ذهن و زبان کودک باید بر علم و نه ایدئولوژی تاکید کند. بر اهمیت منافع اجتماع، بر متضاد نبودن فرد و اجتماع تاکید بگذارد. بر دوست داشتن و دوست داشته شدن بر اهمیت مهرورزی و تعاون و همکاری و عدم سکوت در مقابل ناملایمات، بر آزادی بیان و کوشش برای ساختن محیط و دنیایی بهتر دست بگذارد. و باز تاکید می­کنم که خلق اثر ادبی برای کودکان باید با توجه به سطح رشد آن­ها باشد. اما رویکرد در همه­ی مراحل کودکی یکی است: انسان و انسانیت!

کودک و اجتماع: کودکان در اوضاع کنونی جهان موقعیت­های متفاوتی دارند. هر جا که مبارزه­ی جنبش­های اجتماعی در زمینه­ی حقوق کودک به بار نشسته است، کودکان در موقعیت بهتری به سر می­برند و در اجتماع از شان و شخصیت والاتری برخوردارند. اما در کشورهای موسوم به جهان سوم، پنهان­ترین و نادیده­ترین بخش انسانی جامعه کودکان هستند. آن­ها در "چاردیواری خانه"، در مدارس، در کوچه و خیابان، در مناسباتی که پیش­تر از آن نوشتم، رها هستند. و جز در تبلیغات دوره­ای دولت­ها جایی به حساب نمی­آیند. کودک در فرهنگ رایج فاقد شخصیت مستقل به حساب می­آید. او همه جا تابعی از بزرگسالان خویش است. در این فرهنگ، "بچه­ ی خوب" کودکی است حرف شنو، مطیع، سربه زیر، آرام و... کودکان به انواع روش­ها سرکوب می­شوند و خلاقیت­هایشان پا مال وضع اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی می­شود. وجود چند ملیون کودک کار و هزاران دخترک تن­فروش و کودکان فراوان محروم از تحصیل و پدیده­ ی گسترده­ ی کودک آزاری و... تصویری از شان و شخصیت کودک در ایران را به نمایش می­گذارد. این تصویر بسیار تحقیرآمیز است.

ادبیات کودک ایران باید شان راستین و حقیقی کودک را به او بازگرداند. در شعرها و داستان­ها و دیگر متونش باید به جنگ فرهنگ تحقیرکننده­ ی کودک برود و نشان دهد که کودک شهروندی ویژه است و باید همه جا او را در صدر برنامه­ ها قرار داد و منافعش را اولویت بخشید. این برای نویسنده و شاعر کودک میسر نمی­شود، مگر آن که حقوق کودک را بشناسد و آن را جهانشمول بداند.

من به سهم خود از ستمی که بر کودکان می­رود، از تصویر حقارت باری که بعضا ادبیات رسمی کودک به ترسیمش کمک می­کند، شرمنده ­ام و به آن جهانی می­اندیشم که منافع مادی و معنوی کودک در آن، منافع کل جامعه شده باشد. می­دانم که این، در جهان سلطه­ ی سرمایه به دست نمی­آید، اما برای به دست آوردن هر ذره­اش باید تلاش کرد.

در پایان به آغاز سخن باز می­گردم: کودک مینیاتور آدم بزرگسال نیست، او انسانی ویژه است. به این معنا ادبیات کودک نیز ادبیاتی ویژه است.

برگرفته از: «داروگ» شماره­ ی بیست و هفتم، اوت 2013، ویژه­ی سمینار ادبیات کودک، «فرهنگ کارگران کوچک»

*****

گفتمان سیاسی اجتماعی