گفتمان سیاسی اجتماعی
**********************************
Paltalk-->View all--> All Languages--> Iran-->Iran Goftemaan Siasi Ejtemaaee
********
*******
*******************
Paltalk-->View all--> All Languages--> Iran-->Iran Goftemaan Siasi Ejtemaaee
زمان شروع برنامه به شرح زیر خواهد بود
زمان شروع برنامه به شرح زیر خواهد بود
19:00 اروپای مرکزی - 21:30 تهران - 13:00 نیویورک
****
شنبه 5 مارچ 2022-14 اسفندماه 1400
زنده یاد پانته آ بهرامی
پانته‌آ عزیزم ،هم بندی سالهای توانایی زنان و دختران سیاسی دهه شصت
اخ جانم می سوزد جانم همچون پاهای شکنجه شده ی آن دختران با پاهای باند پیچی شده که پاهایشان را مرهم می گذاشتیم میسوزد، یادت است که تکرار میکردیم، این کهکشان راه انسانی و مبارزاتی پر از ستاره است پر از ستاره.
اشکهایم رهایم نمی کند، پاتنه آ عزیز ما در آن قدر قدرتی یک رژیم سرکوب ، همیشه شاد، خندان و با روحیه بود. با هم بندانش رفیق، و با زندانبانش قاطع و استوار بود. پانته آ با هر کس مثل او بود. او آیینه ی شفاف زندگی بود. با آن دختران جوان آگاه که کودکی نکرده بودند و در اوان نوجوانی و نونهالی در دیوارهای ضخیمی بنام زندانها دفن و حبس شده بودند هر چند میدانست که از هر طرف در محاصره بودند اما با همه دوست و رفیق بود. این نونهالان که شکنجه شده بودند، از یک طرف باند پیچی برای پاهای شکنجه شده کمک میکرد و میکردیم، از یک طرف از دو حبه قند روزانه مان به مادران که فرزندانشان تحت تعقیبی رژیم جنایتکار بودند، آب قند میدادیم، تا فشارش پایین تر نیفتد و خود را فراموش میکردیم و فقط خود را سر پا نگاه میداشتیم و برای دختران نونهال که برای اعدام می رفتند دست در دست شانه به شانه سرود می خواندیم و باز باز باز، با هم سرود زندگی را سر میدادیم. جانم می سوزد به همان اندازه پاهای شکنجه شده ی آن دختران نونهال که برایشان جای بیشتری را باز می گذاشتیم تا بتوانند دوباره جان بگیرند و ادامه دهند. حال پانته‌آ کنار آن سرود خوانان راهی همان راهی شد که انتخاب کرده بود. در هر صعودی، میدانستیم که شاید راه بی بازگشت باشد اما پانته آ همیشه شاد و خرم و خندان با دوستان و رفقایش بود، و ما برای هر قدم خود را آماده قدم بعدی میکردیم. او وقتی به دور دستها رسید توانست راه دوستانش و یاد همه ی آن غوغا ها را سر دهد. فیلم ساخت، نوشت، آشنا شد، پرس و جو کرد و بلاخره یکسال و نیم در مورد دو فیلم بسیار دوندگی کردیم بسیار جمع آوری و آنچنان توانا که دو بار در دو و روز و نصفی،سوژه آماده فیلم برداری شد. دو آخر هفته در دورتموند با صفای و میزبانی دوستان دورتموند و وقتی که فیلم بپایان رسید تازه ساعتها، ساعتها وقت برای مونتاژ آنان گذاشت.
تو نرفتی، پانته ا جان رفیق ام، هم بندی ام، هم بازی دوران نوجوانی ام بدرود بدرود ،بدرود بدرود بدرود بدرود رفیق خوبم ...
مینا زرین
*****
در سوگ پانته‌آ بهرامی...
دریغا که زود رفت.... و ما در دورانی زندگی می‌کنیم که زمختی این روزگار، انسان‌ها را پس می‌زند و مثل نیروی گریز از مرکز، آنکه درد انسان را به دوش می‌کشد پرتاب می‌شود...! آری، زیر خاک و یا به گوشه‌ای ناپیدا روی خاک پرتاب می‌شود...!
یاد پانته‌آ بهرامی، همواره گرامی است و گرامی خواهد بود! با واپسین فیلمش که در مورد زندگی زنان زندانی سیاسی در جمهوری اسلامی جنایتکار و پلشت بود، به مرور زندگی پربارش می‌اندیشم و در سوگ او خنده‌های تلخی را بر لبانم حس می‌کنم....! نام واپسین فیلمی که ساخت "جوانه‌های اندوه" بود... و اندرون من هم‌ابنک در سوگ او پر از جوانه‌های اندوه است.... پانته‌آ بهرامی پس از سالها ایستادگی در زندان اوین، سرانجام جان بدر برد، اما پس از آزادی از زندان آرام ننشست، نوشت و نوشت، تحقیق کرد و نوشت و چندین فیلم ارزشمند در مورد زنان و زندانیان زن ساخت... انگیزه‌های زندگی در همه‌ی رفتار پانته‌آ بهرامی موج می‌زد و متانت و بزرگی زندانی سیاسی زن را در نگاه مهربانش و در مردمک کوچکش جای داده بود... و بی‌مدعا تلاش کردنش زیبا بود و نگرش او به زندگی ستایش برانگیز بود...!
بیش از هشت سال با بیماری شوم سرطان جنگید و سرانجام یارانش را، خانواده‌اش را و دو دختر نازنینش را سوگوار کرد و همه‌ی ما را تنها گذاشت و رفت.... همه‌ی آنها که او را می‌شناختند در سوگی رازآلود به نقطه‌ای خیره شدند تا با مروارید اشک خویش جایگاه اجتماعی ارزشمند او را بشویند تا تلاش بی‌دریغ او در رود زندگی جاری و خروشان باقی بماند!
در سوگ او یادش را گرامی می‌دارم و در انبان رنج و اندوه درون خویش گریه‌های بی‌صدا سرمی‌دهم و نامش را با تمام وجودم فریاد می‌کشم.....!
ساسان دانش
دوم مارس 2022
11 اسفند 1400
****************
************
با کمال تأسف و اندوه فراوان یار دیرین و یکی از بنیانگذاران انجمن زنان ایرانی پرتو را از دست دادیم.
پانته‌آ بهرامی زنی روشنفکر و ژورنالیستی فعال، نویسنده مقالات تحلیلی و کارگردان فیلمهای مستند بود که در اوایل دهه نود میلادی تلویزیون رسانه گروهی ایرانی در دورتموند آلمان را براه انداخت. پس از مهاجرت به آمریکا کار نویسندگی و فیلمسازیش را ادامه داد. مقالات تحلیلی وی در رسانه‌های فارسی زبان از جمله ایندپندنت و سایت اخبار روز پخش میشد. آخرین مقالات وی به تحلیل هایی از دادگاه حمید نوری و ملاحظات جانبی آن میپردازند. فیلمهای مستند «از فریاد تا فریاد» و « و من عاشقانه زیسته ام» از جمله آثار باارزش وی هستند که زنان در زندانهای جمهوری اسلامی را به تصویر میکشند.
زندگی و کار خستگی ناپذیر پانته‌آ همواره در جهت آگاهی زنان و مبارزه برای آزادی و برابری بود.
پانته آ پس از سالها مبارزه با بیماری شب گذشته ترکمان کرد. یادش را گرامی میداریم و راهش را ادامه خواهیم داد...
*************
*******
********
سروده ای از محسن رجب زاده در وصف زنده یاد داود مدائن
******
***********
آبان
سروده ای از محسن رجب زاده
باز پاییز با طراوت
با صدای باد و باران
کوچه های رنگ‌بندی
با گل و برگ درختان
رنگ های سرخ و خونین
یادگار ماه آبان
ماه آبان و جوانان
می درد جامه به تن ، آن مام میهن
می غرد کوه دماوند
تا به کی در سوگ نشستن
تا به کی در سوگ یاران
اندک اندک گرد هم ما جمع آییم
داد خون عاشقان را می ستانیم
محسن ۲. ۸. ۱۴۰۰
*******
***********
***************
********
*******************
*************************
سروده ای از مهدی ایزدیار
روز ها می گذرند
...................
روز ها می گذرند
همچون تیرِ کمانی،
و من در رأسِ تیرِ کمانِ سرنوشت
در چشم هایم
و در قلبم
از وحشتِ بر خوردِ با انتها
صفیرِ صدای درد می شوم،
و خود خواهی کمان تیر را
همچون سیلیِ سرنوشت، در زیرِ چشم هایم
همراه با آبِ اشک هایم اعتراض.
زمان می گذرد
افتان و خیزان
راه را می سازم
و شادیِ بزرگ را
در پشتِ سر
به جای می گذارم،
و خود، شادی را
در پنهان ترین پستوی وجودم
همراه با دانستن راهِ گذشته
با اشک
خنده می شوم
و صورتِ کبودم
خندان
درد می کشد.
و عبور خویش را از فراز
به حسِّ روز ها، که می گذرند
مبدّل می کنم،
و شب به افتادن
و روز را به بلند شدن
و تکرار را همراهِ آبِ خونِ سبزم
راه می سازم
و شادی را
همچون زوزۀ تیری
از دریچۀ گوش هایم
به قلبم
جاری.
من قطرۀ کوچک روز را
در سیاهیِ شب، می فهمم
و روز را در دلِ این شبِ بزرگ
دوست دارم
و می خواهم
روز را همچون نوزادِ کوچکِ خوب
در دلِ این شبِ بزرگ
از شیرِ سفیدِ پستان هایم
سیر کنم .
و روزی
روز
همچون جوانی
مرا به فراموشیِ کبودیِ صورتم
راه خواهد برد
ومن
دردِ صورتم را
به یاد خواهم آورد
و همراهِ روز
شب را
به میهمانی
به دیدنِ درختانِ سبزِ باغ
دعوت خواهم کرد .
... من قطرۀ کوچک روز را
در عمقِ سیاهی شب
دیدم
و صورتم از درد
تیر کشید .
ص183
مهدی ایزدیار(فصل پنجم)
اسپانیا. موستولس 1987
********
****************
**************************
نـادیا انجمن
.نا د یا انجمن شاعر افغان که در 25 سالگی به دست همسرش به قتل رسید
نادیا انجمن، دانشجوی بیست و پنج ساله و زن غزل سرای افغان در پاییز هشت سال پیش به دست شوهرش که کارمند دانشکده ادبیات بود به قتل رسید و به جای پر پرواز یافتن، جسم بی جانش راهی گورستان شد، دنیا به کام نادیا زهر شد،آن مشت ستمگری که بر دهانش کوبیده شد همه نغمه ها و نجواهایش را برای همیشه خاموش کرد
یادش گرامی
سروده ای از نادیا انجمن
نيست شوقی که زبان باز کنم، از چه بخوانم؟
من که منفور زمانم، چه بخوانم ؟ چه نخوانم
چه بگويم سخن از شهد، که زهر است به کامم
وای از مشت ستمگر که بکوبيده دهانم
نيست غمخوار مرا در همه دنيا که بنازم
چه بگريم، چه بخندم، چه بميرم، چه بمانم
من و اين کنج اسارت، غم ناکامی و حسرت
که عبث زاده‌ام و مهر ببايد به دهانم
دانم ای دل که بهاران بود و موسم عشرت
من پربسته چه سازم که پريدن نتوانم
گرچه ديری است خموشم، نرود نغمه ز يادم
زان که هر لحظه به نجوا سخن از دل برهانم
ياد آن روز گرامی که قفس را بشکافم
سر برون آرم از اين عزلت و مستانه بخوانم
من نه آن بيد ضعيفم که ز هر باد بلرزم
دخت افغانم و برجاست که دايم به فغانم
چند ویدیو درباره ی نـادیا انجمن
*************************
**************
********
*************
********
*****
*****
************
"موسیقی در مورد" استثمار نیروی کار در طول تاریخ
دیوید روویکس (متولد 10 آوریل 1967) خواننده / ترانه سرا و آنارشیست آمریکایی است. موسیقی وی به مطالبی مانند جنگ عراق 2003 ، ضد جهانی سازی و عدالت اجتماعی می پردازد. اوهمیشه از اجرای ترانه های خود در اعتراضات و تظاهرات حمایت کرده است.
**********
*******
*******
گرامی باد 16 آذر، روز دانشجو 
********تهیه و تنظیم: عقاب
*********
*******
*******
 |
آموزش استفاده از پلتاک جدید - از عقاب
**********
*************
*************
گفتمان سیاسی اجتماعی
No comments:
Post a Comment