گفتمان سیاسی اجتماعی
**********************************
Paltalk-->View all--> All Languages--> Iran-->Iran Goftemaan Siasi Ejtemaaee
8 شب اروپای مرکزی - 10:30 شب تهران -2بعدازظهر نیویورک
*********
بیست و دوم آذرماه - دوازدهم دسامبرخشونت های پشت پرده ی اعترافات سیاسی 
با عبدی جوادزاده: استاد جامعه شناسی در آمریکا
فایل های یوتیوب/صوتی
برای دهه ها، اعترافات سیاسی اجباری به ابزاری برای تثبیت و اعتبار بخشیدن به حکومت هایی که در شرایط آشفته و غیر مردمی هستند تبدیل شده است. اعترافات سیاسی به منظور مشروعیت بخشیدن و حفظ حاکمیت نظام سیاسی موجود انجام می شود که به بخشی حیاتی از فرهنگ سیاسی آن حکومت ها تبدیل شده است.
ایناعترافات سیاسی ،"فرهنگ ترس و وحشت مردم از حکومتشان"را بدون گذاشتن نشانی از خشونت ایجاد میکنند. علاوه بر آن، این حکومت ها در جهت ایجاد فرهنگ سلطه پذیری مردمی تلاش میکند که آگاهی آنان در شرایط نابسامان سیاسی، امری ضروری است. در این گفت و شنود، تئوری های غالب در مورد این موضوع را مرور کرده و استدلال می کنیم که این اعترافات گرفتن های سیاسی امری تبهکارانه و مافیایی است که توسط بعضی حکومت ها صورت میگیرد. این دولت ها با استفاده از خشونت، فعالین سیاسی را وادار می کنند که به "اشتباهات" خود اعتراف کرده !!تا بدینگونه حقانیت ایدئولوژی خود را توجیه کنند. این حکومت ها در عین حال فرهنگی را اشاعه می دهند كه معتقدند با آن شعار، به ثبات ملی کمک میکنند. ولی اعترافات عمومی بی فایده و متناقض به نظر می رسد، زیرا ابن مسله منجر به سلب مشروعیت جکومت و بی ثبا تی بیشتر دولت می شود. سوال اینجاست که آیا این حکومت ها با ادامه ی چنین اقداماتی هنوز میتوانند به نتایج مطلوبشان برسند؟ آیا با این عمل زمانی نخواهد رسید که حتی موافقان دولت نیز به عدم صداقت و فساددولت پی ببرند؟!!
در این گفتگو چندین نظریه (بخصوص در مورد ایران) را بررسی می کنیم و نتیجه می گیریم که روش های تبهکارانه و مافیایی، نمی تواند مدت زیادی دوام داشته باشد زیرا این اعمال باعث نارضایتی بیشتر توده ی مردم خواهد شد.!!!
Violence Behind Political Confessions
For decades coerced political confessions have become an instrument to validate a troubled government. Political confessions are conducted to create legitimacy for the existing political order and have become a critical part of the political culture. They construct a culture of fear of the state without a demonstration of the violence. In addition, they work to create a culture of complacency for a population whose acquiescence is necessary for a state in political turmoil. In this paper we review a few prevailing theories on the subject and argue that such confessions are types of racketeering by relative states. States use violence to obligate political activists to confess to their ‘mistakes’ and justify the extant ideology. In turn, states solicit a political culture where an assenting population accedes to national stability. Public confessions seem futile, and furthermore contradictory, and somewhat ironic since they lend themselves to deeper de-legitimation than stability of the state. Can these practices continue with achieving favorable results? Is this a culture of concession and will the assenting population at some point realize the racketeering methods of its government? In this paper we examine several theories and the specific case of Iran and conclude that states’ racketeering practices cannot last long for they engender more discontent in the population.
با عبدی جوادزاده: استاد جامعه شناسی در آمریکا
فایل های یوتیوب/صوتی
برای دهه ها، اعترافات سیاسی اجباری به ابزاری برای تثبیت و اعتبار بخشیدن به حکومت هایی که در شرایط آشفته و غیر مردمی هستند تبدیل شده است. اعترافات سیاسی به منظور مشروعیت بخشیدن و حفظ حاکمیت نظام سیاسی موجود انجام می شود که به بخشی حیاتی از فرهنگ سیاسی آن حکومت ها تبدیل شده است.
ایناعترافات سیاسی ،"فرهنگ ترس و وحشت مردم از حکومتشان"را بدون گذاشتن نشانی از خشونت ایجاد میکنند. علاوه بر آن، این حکومت ها در جهت ایجاد فرهنگ سلطه پذیری مردمی تلاش میکند که آگاهی آنان در شرایط نابسامان سیاسی، امری ضروری است. در این گفت و شنود، تئوری های غالب در مورد این موضوع را مرور کرده و استدلال می کنیم که این اعترافات گرفتن های سیاسی امری تبهکارانه و مافیایی است که توسط بعضی حکومت ها صورت میگیرد. این دولت ها با استفاده از خشونت، فعالین سیاسی را وادار می کنند که به "اشتباهات" خود اعتراف کرده !!تا بدینگونه حقانیت ایدئولوژی خود را توجیه کنند. این حکومت ها در عین حال فرهنگی را اشاعه می دهند كه معتقدند با آن شعار، به ثبات ملی کمک میکنند. ولی اعترافات عمومی بی فایده و متناقض به نظر می رسد، زیرا ابن مسله منجر به سلب مشروعیت جکومت و بی ثبا تی بیشتر دولت می شود. سوال اینجاست که آیا این حکومت ها با ادامه ی چنین اقداماتی هنوز میتوانند به نتایج مطلوبشان برسند؟ آیا با این عمل زمانی نخواهد رسید که حتی موافقان دولت نیز به عدم صداقت و فساددولت پی ببرند؟!!
در این گفتگو چندین نظریه (بخصوص در مورد ایران) را بررسی می کنیم و نتیجه می گیریم که روش های تبهکارانه و مافیایی، نمی تواند مدت زیادی دوام داشته باشد زیرا این اعمال باعث نارضایتی بیشتر توده ی مردم خواهد شد.!!!
Violence Behind Political Confessions
For decades coerced political confessions have become an instrument to validate a troubled government. Political confessions are conducted to create legitimacy for the existing political order and have become a critical part of the political culture. They construct a culture of fear of the state without a demonstration of the violence. In addition, they work to create a culture of complacency for a population whose acquiescence is necessary for a state in political turmoil. In this paper we review a few prevailing theories on the subject and argue that such confessions are types of racketeering by relative states. States use violence to obligate political activists to confess to their ‘mistakes’ and justify the extant ideology. In turn, states solicit a political culture where an assenting population accedes to national stability. Public confessions seem futile, and furthermore contradictory, and somewhat ironic since they lend themselves to deeper de-legitimation than stability of the state. Can these practices continue with achieving favorable results? Is this a culture of concession and will the assenting population at some point realize the racketeering methods of its government? In this paper we examine several theories and the specific case of Iran and conclude that states’ racketeering practices cannot last long for they engender more discontent in the population.
***************«آسمان سرخ»
سروده ای از آیدا پایدار
ای ابرهای آبستن عصیان
که برق ستاره‌ی فریادهایتان را
جادوگران شب
به زنجیروار جادوی «هیس»
به چشم‌های گُرگرفته ی خیس
!تبدیل کرده اند
*****
«آسمان سرخ»
سروده ای از آیدا پایدار
ای ابرهای آبستن عصیان
که برق ستاره‌ی فریادهایتان را
جادوگران شب
به زنجیروار جادوی «هیس»
به چشم‌های گُرگرفته ی خیس
!تبدیل کرده اند
No comments:
Post a Comment